De avonturen van Team Haifa tijdens de Cape Epic 2012

1 April
Etappe 7: Een superprestatie van Team Haifa 

 

58 uur, 20 minuten en 6 seconden. Dat is de tijd die Frank en Jan de afgelopen acht dagen op de fiets hebben gezeten om de Cape Epic 2012 te volbrengen. Gezamenlijk kwamen ze vandaag over de finish. Een topprestatie

 

 

Lopend, met de fiets in de hand, kwamen Frank en Jan over de finish. Ruim 5 uur hadden ze nodig om de laatste 64 kilometer en 1.350 hoogtemeters te overbruggen. Gezien de extreme weersomstandigheden die deze editie van de Cape Epic teisterden, is reglementair finishen (binnen de tijdslimieten) al een hele prestatie. Mountainbikekenners spreken al van de zwaarste Cape Epic ooit verreden.

 

Frank en Jan zijn dolgelukkig dat ze het hebben gehaald. Heel veel woorden hadden ze niet na de finish. “Hier gaan we eerst flink van genieten”, was hun boodschap. In het algemeen klassement eindigden de heren op plaats 401. Bij de masters (rijders boven de 40 jaar) staan ze op de 124ste plaats. Alle medewerkers van Haifa zijn ontzettend trots op hun team en danken Frank en Jan voor de geleverde prestatie.

 

All the Haifa staff members are incredibly proud of their team and thank Frank and Jan for their momentous performance.

 

31 maart
Etappe 6: Frank heeft last van kou

Het slechte weer van vrijdag heeft ook gevolgen voor de etappe van zaterdag. Door de zware regelval is een gedeelte van het parcours onbegaanbaar. Dat betekent een etappe die 6 kilometer korter is met 200 meter minder hoogtemeters.

 

Dit goede nieuws uit de rijdersbriefing is voor Frank een geschenk uit de hemel. De komkommerteler uit Chaam heeft een slechte nacht achter de rug vanwege het koude weer. Kou is niets voor hem. Verkleumd werd hij vanochtend wakker en bij de start heeft hij zijn arm en beenstukken aan en ook zijn windbreker. 

 
Fameuze berg

De etappe begint met een ‘mass’ start. Dat betekent allemaal in één keer vertrekken. Aan de voet van de fameuze Groenlandberg ligt het eerste waterpunt. Frank rijdt in het begin niet gemakkelijk de berg op. De kou speelt hem nog steeds parten. Gelukkig breekt gaandeweg de klim de zon door. Van een hoogte van 550 meter klimmen de rijders geleidelijk door naar de top op 1.100 meter. Dan volgt een snelle afdaling. Jan: “Je merkt dat we veel ervaring hebben opgedaan na een week Cape Epic. Het dalen gaat ons steeds beter af.”

 

Op 1 kilometer vóór het tweede waterpunt worden Frank en Jan ineens luid aangemoedigd. “Haifa, Haifa”, schalt het langs het parcours. Het is Mike Koch van Haifa South Africa. Met zijn fotocamera in de aanslag staat hij het tweetal aan te moedigen. Bij het waterpunt kunnen ze even handen schudden en spreekt Mike het tweetal moed in.

Mike achterlatend rijden Frank en Jan de laatste 20 kilometer naar Oak Valley. Hier ligt een van de mooiste mountainbike parkoersen van de wereld waar je volgens Jan ‘gigantisch op kapot kunt gaan’. Gelukkig gaat de etappe over het stuk waar het vaak dalen is. Ook deze etappe is Team Haifa zonder kleerscheuren doorgekomen. Het ziet er naar uit dat de heren morgen samen gaan finishen en een officiële uitslag rijden omdat ze geen enkele etappe buiten de tijd zijn aan gekomen.

 
Het gaat lukken

Frank ziet erg uit naar een warm bad, een goed hotel en lekker eten. Een week kamperen en afzien tijdens de Cape Epic is voor hem meer dan voldoende. Morgen de laatste etappe naar Lourensford Wine Estate: de Champs-Elysees voor de mountainbikers. Nog 64 kilometer rijden met 1.350 hoogtemeters. Het gaat lukken.

30 maart
Etappe 5: Na storm komt regen

De Cape Epic is er dit jaar een van extremen. Temperaturen van bijna 45 graden in het begin van de week, gisteren  storm en vandaag regen, regen en nog eens regen.

Het begon afgelopen nacht al. Verschillende tenten moesten opnieuw strak gezet worden omdat ze doorlekten. Vanmorgen aan de start waren de rijders al doorweekt voordat het startschot geklonken had. Met bakken kwam het uit de hemel: zes zware buien volgden elkaar op. Diverse rijders raakten onderkoeld. Maar ja, er is maar één oplossing: doorrijden. De Cape Epic is niet voor niets de zwaarste meerdaagse mountainbikewedstrijd ter wereld.
 

Twee vuilniszakken

Frank en Jan hadden twee vuilniszakken over hun kleding getrokken tegen de kou. Maar op den duur voelde ook bij hen alles koud aan. De handen waren te stram om te remmen en te schakelen. Jan: “Onze banden zakten zowel bergop als bergaf weg in de blubber. Toch zaten we tijdens de eerste 50 kilometer redelijk op schema.”

Bij waterpunt 3 krijgen de deelnemers te horen dat ze er een half uur langer over mogen doen. Frank:  “We zitten op dat moment nog ruim binnen de tijd, maar die extra speelruimte is wel prettig.”
 

Snel vergeten

Na 9 uur en 24 minuten eindigen de heren op een 112de plaats in de masterklasse en 361ste in het algemeen klassement. Een goed resultaat maar verder snel vergeten deze dag. Morgen duurt de rit 91 kilometer met de beroemde Groenlandberg na ruim 40 kilometer. De weersvoorspellingen worden gelukkig beter….

 

 29 maart
Etappe 4: Sprong gemaakt in klassement
 

Ondanks dat de finish halen belangrijker is dan het klassement, heeft Team Haifa vandaag goede zaken gedaan. Van plaats 441 zijn Frank en Jan gestegen naar plaats 381. In het masterklassement staan de heren zelfs 122ste.
 

Etappe 4 heeft start en finish in Caledon. Er moet 105 kilometer gereden worden met 2600 hoogtemeter. Even na de start om 7.20 uur geeft Frank aan zware benen te hebben. De twee rijders besluiten rustig in ‘hun’ groepje te blijven rijden. Gaandeweg de ochtend gaat het beter met Frank. Een oorzaak zou kunnen zijn dat Vanessa Haywood meerijdt in dit groepje. Dit sportieve fotomodel uit Kaapstad zorgt er – uiteraard onbedoeld - voor dat het overwegend mannelijke deelnemersveld even ergens anders aan denkt dan aan de vermoeide benen.

 

Heel veel wind

Caledon ligt in het zuiden van Zuid-Afrika tegen de Indische Oceaan. Dit betekent veel, heel veel wind. “Het leek wel windkracht 8 of meer”, zegt Jan. “Diverse keren worden we bijna omver geblazen door de wind.” Wind tegen betekent ook lage snelheden. Dit wordt nog eens versterkt door het vele losse zand waar de renners vandaag doorheen moeten ploeteren. Jan: “Regelmatig zakt de snelheid tot onder de 10 kilometer per uur. Zelfs op stukken die naar beneden gaan. Mentaal gaat dit op den duur door je hoofd spelen omdat de kilometers heel langzaam voorbijgaan en je weet dat je maximaal tien uur over deze etappe mag doen.”
 

Gelukkig voelen de benen van beide heren goed aan. “We komen de meeste bergen fietsend boven”, zegt Frank. “Een keer heb ik me verstapt, maar dat heeft geen verdere gevolgen gehad.” De heren zijn inmiddels ook veel bijgeleerd. Een enkele keer besluiten ze af te stappen waar sommige waaghalzen toch op de fiets proberen te blijven met valpartijen tot gevolg. Jan: “Wij rijden niet mee om de eerste plaatsen. Safe finishen is voor ons het belangrijkste.”
 

 

Mooi klassement

En dat gebeurde vandaag ook. In 8 uur 46 minuten en 25 seconden kwam Team Haifa over de finish. Inmiddels staan ze 122e in de masterklasse en 381ste in het algemeen klassement. Morgen etappe nummer 5 naar Oak Valley Wine Estart. Weer een lange etappe (119 kilometer) met 2350 hoogtemeters. Frank: “We hebben er zin in. Alleen het weer zit wat tegen. Er wordt regen voorspeld en dat maakt het extra zwaar.”
 

28 Maart
Etappe 3: ‘Het licht gaat uit’

Jan heeft een zware dag. Na 90 kilometer gaat bij hem langzaam het licht uit. Een pauze, energiegels en het juiste moraal houden hem in de race.

De verplaatsing van Robertson naar Caledon is een hele organisatie. Het betekent koffers pakken en het complete dorp moet verplaatst worden. De start van deze lange etappe (147 km, 2900 hoogtemeters) verloopt rustig. Een lang lint vertrekt uit Caledon. De eerste 16 kilometer is asfalt. In waaiers valt het peloton uiteen.  Jan: “Na enkele dagen weet je je plaats. Wij blijven lekker in onze groep rijden met steeds meer bekenden van de voorgaande dagen.”

 

Brede boerenwegen

Tot aan 38 kilometer zijn het brede boerenwegen. Dan doemt de eerste berg op. Het veld ligt ver uit elkaar zodat iedereen fietsend naar boven kan. Frank rijdt net als gisteren beregoed. De traktatie van gisteren – grote biefstuk met friet - van Mike Koch van Haifa South Africa heeft hem goed gedaan.
 

Jan verteert de etappe minder goed. Na 90 kilometer gaat het licht langzaam uit. Jan: “Ik moest even in de schaduw zitten en vroeg Frank te stoppen.” Beide rijders zijn op dat moment al door het vaste voedsel (brood en sportrepen) heen. Er wordt overgeschakeld op gels. “Ze werken snel”, zegt Jan. “Maar blijven smerig.”

 
Volstoppen met eten

Een korte pauze en de nieuwe energie doen het lichaam van Jan goed. Na 105 kilometer voelt hij zich weer ‘fit’. Frank: “Zolang je je kunt volstoppen met eten en drinken, komt het goed. Op het moment dat dit niet meer lukt, moet je je zorgen gaan maken.”

De laatste 10 kilometer zijn erg zwaar. Team Haifa rijdt z’n eigen tempo. Een quad met een cameraman achterop raast voorbij, de renners in een stofwolk achterlatend. Maar in de afdaling van een heuvel kijken de renners ineens tegen de onderkant van de quad. Met vereende krachten wordt de machine weer overeind gezet. Niets kapot, niets beschadigd, zelfs de camera niet.
 

Weer een zware dag

Ruim binnen de limiet van elf uur is Team Haifa binnen. Weer een etappe voorbij. 

Morgen etappe nummer 4: 105 km met 2600 hoogtemeters. Een zware dag, net als alle andere….
 

27 maart
Etappe 2: 6 kilometer asfalt voelt als een weldaad

Zelfs een gemakkelijke etappe is niet makkelijk tijdens de Cape Epic. Frank en Jan vonden het daarom heerlijk dat de tweede etappe begon met 6 kilometer asfalt.
 

Maar vóór dat de etappe begon hadden de heren alweer de nodige stress gehad. Dit keer stond de voorband van Frank slap. Een doorn was de oorzaak. Gelukkig kon het euvel snel verholpen worden zodat Team Haifa tijdig aan de start stond.
 

 

Lichte miezer

Dat de etappe met zes kilometer verharde weg begon, was één pluspunt. Ook het weer was goed: lichte miezerregen bij de start zorgde voor verkoeling en over de hele dag zou het niet warmer worden dan 27 graden.

Op kilometer 20 maakt Jan zijn eerste ongelukkige manoeuvre van deze koers. Bij het passeren van een deelnemer schuift zijn achterwiel over een rotsblok. Langzaam loopt de band leeg. Bijpompen lijkt soelaas te bieden maar enkele kilometers verder besluit hij een nieuwe binnenband te leggen. Het is echter niet afdoende: bij het eerste waterpunt moet er toch een nieuwe band op.

Sponsor is luxe

Het vervolg van de etappe is het steeds op en af: klimmen, dalen, klimmen, dalen. “De klimmen lagen ons vandaag goed”, zegt Jan. “We hebben niet hoeven lopen.” Over de enkel van Frank is geen onvertogen woord gekomen. Dat is een goed teken. 

 

26 maart
Etappe 1: Lege voorband vlak voor de start

Tijdens de Cape Epic slaapt iedereen in rode tentjes van de organisatie (zie foto proloog). Met Schotse doedelzakmuziek worden de rijders ’s ochtends gewekt. Het is 05.00 uur. De belangrijkste taak is nu om stevig te ontbijten zodat het lichaam de helse tocht van 115 kilometer over woest terrein aan kan.
Daarna is het fietsen ophalen en naar de start. Jan heeft pech: de voorband van zijn fiets is leeg. En dat is niet het enige: “In het donker draai ik het ventiel er uit in plaats van los. Het ventiel vliegt door de lucht in het gras. In het donker is dat zoeken naar een speld in een hooiberg. Gelukkig vind ik snel een fietsenmaker die er voor 80 euro een nieuwe voorband oplegt.”
 

 

Pittige beklimmingen

De enkel van Frank heeft de nacht goed doorstaan. Om 07.20 uur staat Team Haifa aan de start. Het is bewolkt maar de voorspelling is dat de zon later gaat doorbreken en dat het op sommige hellingen 45 graden gaat worden.
At the various water points, fluids can be replenished and there are also sandwiches and sports bars available. Jan: “In the morning it’s fine, but later in the day all you want are gels.”

De eerst 15 kilometer zijn relatief eenvoudig. Daarna volgen twee pittige beklimmingen. “In de afdaling was het oppassen”, zegt Frank. “Bij de tweede afdaling rook ik de remblokken. De schijven waren helemaal zwart.” 

Tijdens de verschillende waterpunten kan drank aangevuld worden en liggen er onder andere boterhammen en sportrepen klaar. Jan: “In de ochtend gaat dat nog wel. Later op de dag wil je alleen maar gels.”
 

Last van kramp

Op 55 kilometer volgen nog twee flinke klimmen. Zowel Frank als Jan hebben last van kramp en gaan een kleiner verzet rijden dan gewenst. De laatste kilometers zijn gelukkig nagenoeg vlak en de laatste 3 kilometer is zelfs over asfalt. Na 8 uur 20 minuten en 37 seconden is Team Haifa binnen, ruim binnen de maximale tien uur. 
In het algemeen klassement is Team Haifa wel wat gezakt naar plaats 455,  in het masterklassement staat Team Haifa 145ste. Jan: “Maar dat maakt niet uit. Zelfs met de rode lantaarn zij we tevreden. Als we maar finishen.”
 

Tweede etappe

Dinsdag wordt vanuit Robertson de tweede etappe verreden. De rijders maken nu een andere lus van 119 kilometer (en 1650 klimmeters) om weer te eindigen in Robertson. De maximale tijdsduur is 9,5 uur.

 

25 maart
Proloog: de kop is er af

Een 27 kilometer lange proloog met 900 klimmeters. Dat was voor de 601 teams het begin van de Cape Epic 2012.

Team Haifa (bestaande uit komkommerteler Frank Knevels en zijn mountainbikepartner Frank Oomen) haalde een 410de plaats. Beste Nederlandse team was Milka-Superior met Chris Jongewaarde en Jeroen Boelen op de 17de plaats. Olympisch kampioen Bart Brentjes en zijn partner Jan Weevers eindigden op plaats 27. Evenals Team Haifa rijdt Brentjens bij de Masters, de mountainbikers ouder dan 40 jaar.
 

 

Begeleider Mike Koch
De dag begon vroeg. Om kwart voor zes werd Team Haifa bij het hotel opgehaald door begeleider Mike Koch van Haifa South Africa. Om 07:18:55 viel het startschot. Ondanks de lichte enkelblessure van Frank Knevels, opgelopen twee weken voor de start van de Cape Epic, heeft Team Haifa de tocht goed doorstaan. Het weer heeft daar zeker aan bijgedragen: het was zonnig met een temperatuur van 28 graden Celsius.
 

Etappe 1: 115 km
Morgen, tijdens de eerste etappe met start en finish in Robertson, wordt bewolking verwacht met een temperatuur van 27 graden. Deze eerste etappe is 115 kilometer lang en er moet 2350 meter geklommen worden. De rijders mogen maximaal tien uur over deze etappe doen.